Mijn wereld op z’n kop!

Ik had een drukke week met een aantal ongewone afspraken. Van die afspraken die zelden voorkomen en waar je al lang naar uitkijkt. Eindelijk was het dan zover! Ik voelde het al aankomen, deze week zou er wat gaan gebeuren. Er zou iets gaan veranderen. Ik wist nog niet hoe, maar dat het mijn wereld spreekwoordelijk op z’n kop zou gaan zetten, dat vermoeden had ik al.  

Halverwege de week hakte ik de knoop al door. Ik ga het gewoon doen, ook al zet het mijn wereld op z’n kop. Ik doe dat wel vaker en vind dat eigenlijk niet zo erg. Ik krijg daar positieve vechterslust van. Ik voel dan de noodzaak om weer omstandigheden te creëren waarin ik me comfortabel voel. Het voelen van die drive, daarmee aan de slag  gaan en vervolgens de vruchten plukken van mijn investering in tijd en moeite, daar doe ik het voor. 

Om mezelf nog meer buiten mijn eigen comfortzone te drijven, ben ik na het nemen van mijn besluit direct met de spreekwoordelijke billen bloot gegaan. Ik heb mijn keuze meteen publiekelijk gemaakt. Nog voordat ik een plan had bedacht, ben ik het al gaan verkondigen:  

“Ik ga bloggen, vloggen en schrijven!” 

Een beetje impulsief misschien om het op deze manier aan te pakken, maar toch ook een fijne manier om jezelf aan je woord te houden. 

Het lijkt misschien een beetje een anticlimax: “De wereld op z’n kop? Door de keus te maken om te gaan bloggen, vloggen en schrijven. Dat is alles? Dat doet de hele wereld toch al? Maak jij je me daar nou zo druk om?” En of ik me daar druk om maak. Nog beter gezegd, ik vind het best eng. Bloggen en vloggen is heel persoonlijk, het komt heel dichtbij. Ik stel mezelf gerust en besluit het allemaal maar gewoon te gaan doen. Want dat is toch waar het op neer komt uiteindelijk: Het gewoon doen.  

In het weekeind tolde mijn hoofd van alle opgedane indrukken en mijn gedachten waren volledig op hol geslagen. Gelukkig had ik de zaterdag al op voorhand geblokt in de gezinsagenda. Met mijn man en dochter hadden we een heerlijke dag op Vlieland in het vooruitzicht (daar zijn de foto’s ook van). Uitwaaien, relaxen en genieten. Daar was ik echt aan toe.  

Bij thuiskomst op zaterdagavond schoten de ideeën en gedachten echter direct alweer door mijn hoofd. Het ene verhaal na het andere passeert de revue in mijn gedachten. Er zijn zoveel verhalen te vertellen. Ik wil aan de slag!

Dit is nog maar het begin.